2020-04-05 15:22:05

Spis treści kolekcji Statki i Okręty


Maszyna parowa wkraczał na statki z oporem była stosowana na okrętach, ponieważ wymagała zabierania węgla i nie była pewna w użyciu. Początkowo pędnikami były ogromne koła łopatkowe montowane na burtach, wystające ponad pokład, utrudniały rozmieszczenie artylerii i były narażone na szybkie uszkodzenie podczas bitwy. Stosowane śrub umieszczonych na rufie pod wodą spowodowało zanikanie żagli.

1.2              Koła łopatkowe montowane na burcie

 

1.2  Koła łopatkowe montowane na burcie 


Koła łopatkowe montowane na burcie

     1.3  Maszyna parowa   


      

             1.4  Wał napędowy i śruby okrętowe umieszczone na rufie jednostki


1.5

                                          1.5     5.11.1853 r. w czasie wojny rosyjsko-tureckiej doszło do pierwszego starcia dwóch okrętów parowych.
                    Były to rosyjska fregata „WŁADYMIR” i turecki „PERWAS-BARDII”. W wyniku odniesionych uszkodzeń okręt turecki poddał się.


Drewniany kadłub nie mógł sprostać pociskom wypełnionym materiałem wybuchowym więc zastąpiono go żelazem. Pierwszy okręt drewniany, osłonięty 10cm pancerzem na burtach, wybudowała Francja w 1859 była to pancerna fregata „GLOIRE” o wyp. 5600 W 1860 Anglia zwodowała żelazny „WARRIOR” pancerną fregatę 9210t wyp. Okręty nazwano pancernymi z racji posiadanego pancerza.


                                      1.6    1.6  „GLOIRE” 

                     

       1.7

 1.7  „WARRIOR

 


Dnia 09.03.1862 na redzie portu Hampton (Stany Zjednoczone) starły się: okręt Konfederatów „VIRGINIA” (przejęta i przebudowana fregata Merrimack, artyleria 2x230,2x150,2x180mm gwintowane) i „MONITOR” (okręt Unii wyp. 900t, dł.52,5m z obracalną wieżą z dwoma działami 280mm). Rezultat pojedynku nierozstrzygnięty. Pomimo, że były to przybrzeżne okręty pancerne pojedynek wykazał znaczenie pancerza i napędu mechanicznego, stracie uświadomiło decydentom o możliwościach jakie są w nowych konstrukcja okrętowych.


                               1.8                       1.9          


                                          1.8  i 1.9 Koperta z listem do T.M. Kelsall odbywającego służbę na H.M.S. „TRAFALGAR”.


 Istniejące już okręty gruntownie przebudowano. Taki sam los spotkał H.M.S. „TRAFALGAR” Był to dwupokładowy brytyjski okręt liniowy I klasy wodowany 21.06.1841 w obecności królowej Wiktorii i setek tysięcy ludzi. Posiadał drewniany kadłub, wyp.2694t, 70,2m, 120 dział, 830 żeglarzy. Gruntownie przebudowany do 1859. Zamontowano maszynę parową i napęd śrubowy, wyp.4579t, załoga 89 marynarzy, posiadał 110 dział. Klasa Caledonia. Naklejony znaczek „Penny Star”, skasowany owalnym 334 (Halstead). Na odwrocie stempel jasnozielony z datą AP 7 18 5, dodatkowo zielony SHE ERNESS. HALSTEAD.


               1.10   

   1.10 „MONITOR”     


        1.12     

   1.11 „MONITOR”       

        1.11        

  1.12  Pojedynek dwóch pancernych okrętów „MONITOR”i „VIRGINIA”



Od połowy XIX nastąpił przewrót w rozwoju artylerii morskiej. Wprowadzono gwintowane lufy. Pociski zmieniły kształt kulisty na cylindryczny; zaczęto ładować je od strony wlotu, a nie przez wylot. Działo znajdowało się w zamkniętym pomieszczeniu zwanym kazamatem, umieszczone na burtach lub nadbudówkach; charakteryzował je nie ciężar kuli lecz średnica lufy.

                                            1.13   

   1.13 Działo okrętowe epoki żaglowców     

         1.14

 

 1.14 Działa umieszczone w kazamatach



Krystalizuje się podział na klasy i podklasy. Największe, okręty liniowe (spuścizna epoki żagla) kosztujące duże pieniądze, wymagały osłony przez mniejsze jednostki jakimi były fregaty i korwety. Nowa technika wkraczała na te okręty powodując, że stawały się coraz większe i cięższe. Przeznaczeniem ich było prowadzenie rozpoznania i ubezpieczanie okrętów liniowych - pancerników w czasie walki. Prowadziły także działania krążownicze na liniach komunikacyjnych nieprzyjaciela. Wszystkie te działania wymagały krążenia po morzach i z tym wiąże się ich nazwa krążownik


                                          1.15                     

1.15 Francuski okręt pancerny „REDOUTABLE” z centralną wieżą z barbetą, pierwszy okręt gdzie głównym materiałem konstrukcyjnym była stal, budowa 1878


1.16

1.16  Karta pocztowa z U.S.S. „FRANKLIN” stempel poczty okrętowej okrągły, czarny 27.JUL.1909. Okręt wcielony do służby w 1867 i pozostający w linii do 1877. Fregata o napędzie śrubowym. Wykorzystany jako U.S. Receiving Ship do 1915r. Największy na świecie okręt żaglowo-parowy.


                                        1.17     

   1.17 Duńska fregata żagowo-parowa „JYLLAND”       

                   

     1.18    


 1.18  Francuski okręt pancerny „L’OCEAN” uzbrojenie  skoncentrowane na śródokręciu bud. 1868 wyp. 7749t,  86,2x17,5x9,1m, v 13w, załoga 778,   uzb:4x240,4x194, 4x164mm.  Zastosowano grodzie.


                                                                      1.19

1.19 Kartka z amerykańskiej kanonierki U.S.S. PETREL Stempel poczty okrętowej czarny okrąg txt:U.S.S. PETREL NOV 24 P.M. 1910 Bud. 1888r wyp.1710 71,1 x11’2x5m, v 17w, uzb:6x127,4x57,2 i 2

                                     1.20


1.20  Angielski okręt pancerny H.M.S. „INFLEXIBLE” z pancerzem 610mm



W ciągu rozwoju okrętów trwała rywalizacja pomiędzy pancerzem, a artylerią. Początkowo pocisk nie mógł przebić żelaznego pancerza, w związku z czym zwiększono kaliber i moc pocisku. Kiedy go przebijał zwiększono pancerz i tak bez końca. Dalsze przepychanki były niemożliwe, ponieważ działa oddawały po kilka strzałów, ze względu na szybko zużywający się gwint, a duży ciężar pancerza pozwalał na umieszczenie go w rejonie śródokręcia. Pojawienie się pancerza stalowego w 1877 wpłynęło na zmniejszenie jego grubości, odpowiedzią artylerii był pocisk przeciwpancerny.


                         1.21

1.21 List z niemieckiego OL (później okrętu szkolnego) stempel, okrętowy czarny, okrągły, typ 1, metalowy x2 txt: KAIS. DEUTSCHE MARINE SCHIFFSPOST No16 17.8.901 był to S.M.S. „CHARLOTTE” na odwrocie ręczny dopisek: S.M.S. CHARLOTTE fregata krążownicza z ożaglowaniem i pomocniczym sinikiem parowym, bud. 1886, 83,85x14,6x6,86m, v 13,5w, załoga 506, uzb: 18x150, 2x88, 6x37mm. Od 22.09.88 okręt szkolny.

                          1.22


1.22 Hiszpański „DESTRUKTOR”


Do okrętów bojowych zaliczano jeszcze pancerniki obrony wybrzeża i kanonierki. Wszystkie inne jednostki traktowano jako okręty specjalne i szkolne, rozróżniając poszczególne klasy, jak na przykład stawiacze min, transportowce itp.

Następny rozdział

Drogi użytkowniku
Klikając przycisk"Przejdź do serwisu" zgadzasz się na przetwarzanie swoich danych osobowych po przez wykorzystanie plików cookies lub podobnych technologii przez administratora serwisu w celu świadczenia usługi zgodnie z postanownienami RODO. Szczegóły dostępne w regulaminie.